Merhaba sevgi pıtırcıkları. Bu günden itibaren fırsat buldukça kurumumuz için geliştirmiş olduğum cihazları tanıtıp ilgi duyan arkadaşlarla ücretsiz olarak paylaşağım.

İlki aşağıdaki resimde görülen mesai takip cihazı. Cihaz 13.56 Mhz rfid kartları ile çalışıyor. Wifi yada ethernet kablosu ile ağa bağlanabilir. Kart okutulduğunda bir url adresine kart numarası ile sorgu yapılıyor. Bu şekilde kartın okutulduğunu yazılımınız ile yakalayabilir yada bir bilgi sisteminiz var ise orada tutabilirsiniz. Sonra gelen cevap ile kart sahibinin ismini ekrana yazıp bir fotoğraf alıyor (balık gözü lens ile 135 derece). Eğer url den cevap alamazsa yada bir ağa bağlı değil ise kart numarasını ekrana yazıyor, fotoğraf çekiyor ve bu girişi diskte tutuyor. Sisteminiz daha sonra çalışmaya başladığında cihazı sorgulayıp giriş bilgilerini sisteminize aktarabiliyorsunuz. Yani offline ve online çalışabilir diyebiliriz.

Cihaz Raspberry Pi kartı üzerine python dile ile geliştirildi. Bunun yanında devre tasarımı ve donanım seçimi bize aittir. Cihaz bir kaç versiyon boyunca güncellenmiş ve sorunsuz çalışabilir hale gelmiştir. Halihazırda kurum olarak bu cihazları kullanmaktayız. Kutu tasarımı da bize aittir. Tarafımızdan geliştirilmiş ve 3 boyutlu yazıcıdan yazdırılabilir hale getirilmiştir. Ümmeti muhammed faydalansın 🙂 Sağlıcakla…

Merhaba bir arkadaş için tasarladığımız ve uyguladığımız yemleyicinin videosu aşağıdadır. Cihaz belirli aralıklarla yemleme yapıyor. Biz akvaryum için kullandık farklı büyüklüklerde tasarlanarak farklı hayvanlar için de kullanılabilir.

Merhaba bir süre önce bir devre için kendi tasarladığım kısa devre ve aşırı yük koruma devresini paylaşıyorum 40V ‘a kadar tüm devrelerde kullanılabilir. Normal şartlarda akım röle üzerinden akıyor. GND hattı bir direnç ile transistörün base bacağına bağlı orada aşırı bir akım olduğunda transistör otomatik olarak tetiklenmiş oluyor. Sonra o da rölenin aç/kapat bacağına bağlı olan başka bir transistörü tetikliyor ve röle kapalı konuma getiriliyor. Butona basılıncaya kadar da akım buradan akıyor. Türkçesi kısa devre olduğu anda ana hat üzerinden akım kesiliyor, butona basılınca enerji tekrar ana hatta veriliyor. Devreyi kendi tasarladığımız bir güç kaynağında kullandım sorun yaşamadım. Umarım birilerinin işine yarar.

Elbiseler şeffaf, insanlar kesif artık. Cesurca cesetlerini gösteriyor herkes. Birbirimizi ezbere biliyoruz. Ruhlar tesettürde.

İçtenlik namına bütün kaygılardan kurtulunmuş, tüm tabular yıkılmış. Eğleniyormuş gibi görünmek için çekinmeler, beğenilmek için fikretmeler ve sınır tanımamak. Mukaddesleri bile feda ederken çekinmiyor insan; nefretten, kinden gözü dönmüş bir beğenilme, alt etme güdüsüyle. Evet o ayetler siz eski sevgilinize laf sokun diye indirildi(!)

Herkes olmak istediği gibi asosyal dünyada. Olduğu gibi olanımız, yok değil az. Instagramda herkes güzel, twitterda herkes komik, idealist… Ama genelde mutsuz insanlar. Kontrolsüzce yükseldi mutluluk eşiğimiz. O an nerede değilsek orası daha güzelmiş gibi geliyor artık. Canavarlaştırılmış egolarımız. Memnuniyetsizsiniz!

Ruhlarımız gasp edildi. Birbirimize yaptık bunu. Fikrimizi gösteremeyince cesedimizi gösterir olduk bizde. Uzun soluklu hiçbir sınavda başırılı olamayan boş bir kalabalığız şimdi.

Aslında bu bir kurban bayramı tebriği olacaktı, olmalıydı, olsun. Allah bayram ruhunu hissedebilmeyi hepimize nasip etsin, bayramınız mübarek olsun -kendi ruhlarımızın hasretinde-.

***iç ses: şimdi ben bu yazıyı niye paylaştım? beğenilmek için mi? bilmiyorum. belki.

Bakıyorsun; en sosyal gördüğün en kalabalık insanların hatta en güzel kızların bile -ki bu kızların etrafı her daim zibilton tane abaza doludur (yazar burada zibilyonu kalabalık bir ölçü birimi manasında kullanmaktadır)- profillerinde “üff sıkıldım”, “püff bunaldım” tarzı paylaşımlar. Anla ki 1500 arkadaş yahut 2500 takipçi bile yetmiyor insanın içindeki manevi boşluğu doldurmaya.  Çok sevgili -yada belkide o kadar değil şuan tam karar veremedim- Süleyman Demirel’in de dediği gibi “Binaen aleyh” huzur islamda dostlar. Hayırlı sahurlar.

İnciciler içi özet:

7 uyurların da dediği gibi “Ne uyudum be bilader”

Kendimi bildim bileli bir uyku sorunum var. Daha doğrusu bir uyku sorunum yok. Uykuya dair hiçbir sorun yaşamıyorum. Bu bir sorun mu bilmiyorum. Yere paralel durmama bile gerek kalmıyor bazen. Yastığa beş kala uyuyakalıyorum.

Bu askerlik süreci de gösterdi ki; asit denilebilecek yoğunlukta ayak ve ter kokusunda hatta yüksek desibel kahkaha sesinde bile uyuma güçlüğü çekmiyorum.

Ve bu gece. Bu bol yıldızlı ve ferah; hatta sırf güzel şeyler konuşulsun, bişeyler paylaşılsın da buralar daha yaşanabilir olsun diye planlanmış bu gecede, dayanamadım. Yine uyudum.

Not: Bu koğuş arkadaşlarımdan bir özür yazısıdır.